ახლა ატლანტას აეროპორტის მოსასვენებელ ოთახში ვზივარ და დილის შვიდის ნახევარია, მაგრამ ჩემს სხეულს ჯერ ისევ სჯერა, რომ ჯერ მხოლოდ ოთხის ნახევარია, რადგან სან ფრანცისკოში თვითმფრინავში სულ რამდენიმე საათის წინ ავედი. მე აქ იმ ამბის გამო ვარ რასაც ედი კემბელი თავის ამავე სახელწოდების წიგნში უწოდებს - სიცოცხლით სავსე სიკვდილის ცეკვას. ...
